Табышмаклар татарча жаваплары белен

Dating > Табышмаклар татарча жаваплары белен

Download links: → Табышмаклар татарча жаваплары белен → Табышмаклар татарча жаваплары белен

Аннары, башына менеп, Рәхәтләнеп йокладым. Бильярд Тибәләр дә сугалар, Нәрсә эшли соң алар?

Иртә килә, кич кайта. Скрипка Барысы дүрт кыл анда, Сызган чакта моңлана. Рельслар Колагыннан борган чакта Чукый бер үк ояны. Чукыр Нинди кош,уйлап кара: Кыш җиттеме— агара. Үзе миңа көлә, үзе мине күрми.

Песнәк Аны чыпчык та чукымый, Тешләми хәтта эт тә. Таш сыбызгы Иреннәргә терисең дә, Чиртеп, көйләр көйлисең.

Кабинетка керү - Кер каптыргыч Чүп — чар тузан йота ул, Өйне чиста тота ул. Ул хайванның исеме ничек, Һәм ул кайсы якныкы.

Көзен тәм бирә, Кышын тун бирә. Ике җанга бер сулыш. Ике кеше, кырдан сарыкларын куып кайтып килгәндә, бер су янында очраштылар. Боларның берсе карт, берсе яшь иде. Карты яшенең сарыкларына карап торды да әйтте: «Ишетәмсең, чибәр егет, әгәр син миңа бер сарыгыңны бирсәң, минем сарыкларым синеке чаклы ике була»,- диде. Егет, башын кашып, азрак уйлап торды да әйтте: «Юк, бабай, болай гаделсезлек булыр. Син үзең миңа бер сарыгыңны бир, ул чагында, икебезнең дә тигез булып, арабызда көнчелек калмас»,- диде. Минем беләсем килә: боларның ничәшәр сарыгы бар иде? Әүвәл заманда, имеш, иске Казанда, Алтынбәк дигән бер хан булган. Аның өч улы булган, ди. Беркөнне бу хан, диван корып вәзирләре белән утырганда, олы улын каршысына китереп әйткән: «Угылым, сине өйләндермәкче булам, син кем кызын, кайсы кызны аласың килә? Олы улы: «Сез кайсы кызны муафикъ күрсәгез, мин дә шул кызны яхшы күрәм»,- дип, җиргә караган. Алтынбәк хан әйткән: «Әй, балам, сүзең дөрес, алай да кыз алырга ихтыярны сиңа бирәм, син кемне теләсәң, мин сиңа шуны алып бирәм»,- дигән. Улы шунда әйткән: «Безнең Казанда Хәсәнбәк морза бар, аның Айсылу атлы бер кызы бар. Минем аласым килгән кыз шушы булыр»,- дигән. Хан: «Яхшы, алып бирермен»,- дип вәгъдә биргән. Олы улы чыгып киткәч, уртанчы улын чакырткан. Хан аңардан: «Нинди кыз аласың килә? » - дип сорагач, ул да: «Хәсәнбәк морза кызын»,- дип җавап биргән. Хан аңа да шул кызны алып бирергә вәгъдә иткән. Кече улын чакыртып сораса, анысы да: «Айсылуны сөям»,- дип җавап биргәч, хан аңа да шул кызны вәгъдә иткән. Вәзирләр: «Най, бу ханыбыз ничек бер кызны өч улына да алып бирмәкче була? » -дип, гаҗәпкә калганнар.